مقدمه بلايايي طبيعي و غيرطبيعي كماكان و با تناوب و شدتي فزاينده جهان و سازمان ها را تهديد مي كند. مخاطرات و بلاياي طبيعي همچون زلزله ها، طوفان ها، آتشفشان ها، سيل ها، گردبادها و... در واقع پديده هاي طبيعي هستند كه مي توان از آنها دوري جست و يا اثرات انها را تخفيف داد. بلاياي طبيعي به خودي خود و لزوماً باعث اين همه خسارت مالي و جاني نمي شود. برخي از بلاياي طبيعي به خوبي قابل پيشگيري هستند و بسياري ديگر از بلاياي طبيعي را مي توان بي اثر يا كم اثر كرد. سازمان هاي كه براي رويارويي با بحران آمادگي دارند، نه تنها تا اندازه زيادي سريع تر ترميم مي يابند، بلكه در مقايسه با سازمان هاي كه به كلي آمادگي ندارند، خسارت بسيار كمتري مي بينند. در عصر انفجار اطلاعات، با افزايش روز افزون نيازها، انتظارات، اطلاعات و تحولات مختلف زيست - محيطي و تكنولوژيكي، به يكباره جوامع بشري دچار نوعي تزلزل، سردرگمي، التهاب و پيچيدگي خاصي شدند كه پيامد آن بروز رويدادها و بحرانهاي مخاطرهانگيز در اين جوامع است. در دنياي كنوني روند سياسي، اقتصادي و اجتماعي دائماً در معرض التهابات و تهديدهاي بسيار خطرناكي ميباشد كه جز با مديريتي مدبرانه و مبتني بر دانش و حكمت امكان خروج از بنبستهاي حاصل از اين بحرانها وجود ندارد. اطلاعات همانند خوني است كه در كالبد سازمان جريان مي يابد و به ان حيات مي بخشد، اطلاعات مي تواند فرايند تصميم گيري را در مورد ساختار، تكنولوژي و نوآوري تغذيه نمايد. و....